American English

Większość Amerykanów posługuje się amerykańską odmianą języka angielskiego, czyli American English. W USA można spotkać różne wersje tego języka, w zależności od regionu, przynależności etnicznej oraz klasy społecznej.

Niektórzy Amerykanie zazdroszczą Brytyjczykom ich akcentu, ponieważ uważają język brytyjski za bardziej wyrafinowany i prestiżowy. W amerykańskich księgarniach i na stronach internetowych można znaleźć wiele materiałów do nauki brytyjskiego akcentu. Dodatkowo zaleca się słuchanie BBC oraz oglądanie starych, brytyjskich filmów, najlepiej z lat 60-tych XX w. Akcent brytyjski można też przyswoić podczas studiów na elitarnych uniwersytetach, takich jak Harvard, Yale i Princeton.

Podstawowe rzeczy, które odróżniają brytyjski angielski od amerykańskiego to akcent i wymowa. Brytyjczycy w wielu sytuacjach nie wymawiają głoski "r" (np. na końcu wyrazu), podczas gdy Amerykanie robią to zawsze. Amerykanie i Anglicy posiadają czasami także różne słowa na określenie tych samych rzeczy, np. mieszkanie w angielskim to flat, a w amerykańskim - apartment albo condo. W American English kino nazywa się movie theater, a potocznie movies lub theater. W Anglii kino to cinema. Amerykanin jadący samochodem będzie szukać znaku parking, a Anglik - car park. Ciężarówka amerykańskiego kierowcy to truck, a brytyjskiego lorry. W wolnym czasie Anglik będzie oglądał football - w USA zwykłą piłkę nożną nazywa się soccer. Amerykańskimi słowami są także subway (metro), cab (taksówka), french fries (frytki), elevator (winda), gas (benzyna), restroom (toaleta) oraz pants (spodnie). Guys jest używane zarówno w stosunku do mężczyzn jak i kobiet.

British English i American English mają także różnice w pisowni. Przykładowo, niektóre wyrazy są pisane z końcówką -or zamiast brytyjskiego -our, np. color zamiast colour, valor zamiast valour lub honor zamiast honour. Wśród innych różnic w pisowni można wymienić pisanie -er zamiast -re, np. center zamiast centre, theater zamiast theatre. Anglicy używają końcówek -ise i -isation, a Amerykanie zawsze używają takich końcówek z -z, np. organization.

Amerykanie lubią posługiwać się akronimami, czyli skrótowcami. Dziennikarze akredytowani przy Białym Domu nie mówią "president", lecz używają określenia POTUS, będącego skrótem od President of the United States. Pierwsza dama ma pseudonim FLOTUS (First Lady of the United States), a wiceprezydent to VPOTUS (vice + POTUS). Akronimy są bardzo powszechne w rozmowach internetowych i SMSach, np. wyrażające zdziwienie OMG (Oh my God), wprowadzające kwestię poboczną BTW (by the way), czy ponaglające ASAP (as soon as possible).

Amerykanie bardzo często używają wyrażeń nawiązujących do sportu. W polityce używa się np. określenia hardball, co w terminologii baseballowej oznacza trudną do odebrania, mocno uderzoną piłkę. Inny przykład to Monday morning quarterbacking (poniedziałkowe mądrzenie się). Jest to ironiczne określenie sytuacji, w której ktoś po fakcie poucza kogoś, co powinien był zrobić. Quarterback (QB) to w futbolu rozgrywający - najważniejszy zawodnik, a wiele meczów futbolowych odbywa się w USA właśnie w niedzielę wieczorem.

Amerykanie z zamiłowaniem tworzą neologizmy. Zamiast mówić "wysłać wiadomość" (send a text message), mówią "tekstować" (text). Przesyłanie erotycznych zdjęć telefonami to sexting. Neologizmem jest także określenie fat-finger, które oznacza omyłkowe naciśnięcie niewłaściwego przycisku na klawiaturze.

Amerykanie wiodą też prym w charakterystycznym dla języka angielskiego tworzeniu czasowników od rzeczowników. Przykładem jest czasownik author (He has authored more than 30 books), pochodzący od mającego tą samą formę rzeczownika. Podobnym przykładem jest holiday (My parents are holidaying in Spain this year) i bill (Please bill me for any expenses you incur). Jeszcze kilka lat temu nie istniało słowo "trendować" (zdobywać popularność). Obecnie czasownik trend jest powszechnie używany przez internautów, gdy chcą powiedzieć, co zyskuje w danym momencie na popularności.